-
Nie bij i nie nadużywaj krzyku wobec dziecka. Nie przekona to o słuszności wymagań, ale o fizycznej sile rodziców. A ponadto uczy kłamstwa i ukrywania przewinień ze strachu.
-
Bądź stanowczym w swoich wymaganiach, ale w sposób rozumny. Nie można żądać rzeczy zbyt trudnych i nieprzemyślanych, bo ulegając zdenerwowaniu lub złości, najłatwiej popełnić głupstwo.
-
Postępuj z dzieckiem konsekwentnie. Jeśli kazałeś mu iść spać o 21.00 to tak samo żądaj jutro, pojutrze i zawsze, bo tylko wtedy zrozumie, iż to nie wyraz Twego kaprysu czy humoru, lecz zasada konieczna w życiu rodzinnym.
-
Samymi zakazami nikt dziecka nie wychował. Należy je uzupełnić pożądaną zawsze zabawą lub zajęciem budzącym zainteresowanie, bo inaczej zakaz prowadzi do bezczynności lub ograniczenia działań.
-
Zorganizuj pory dnia, ustalając godziny snu, posiłków, zabaw, nauki i pracy, miejsca na rzeczy i ubrania. Określ prace i obowiązki do samodzielnego wykonania i nie rób raczej wyjątków.
-
Nie kupuj posłuszeństwa dziecka straszeniem lub obietnicami, bo się przyzwyczai targować z tobą, zamiast spełniać polecenia dokładnie i bez kontroli.
-
Pamiętaj, że jesteś dla dziecka wzorem. Jeśli chcesz, aby nie kłamało, sam nigdy nie kłam. Nie unoś się gniewem i nie lekceważcie się wzajemnie jako rodzice, aby nie lekceważono was.
-
Naucz dziecko mówić grzecznie do Ciebie, a gdy zwraca się podniesionym tonem, nie wysłuchuj go, lecz zignoruj wybuchy i dopiero potem nawróć do powodów niewłaściwego zachowania.
-
Nie stosuj zasady "aby mu dobrze było w życiu". To półprawda. Ważniejsze jest: "aby z nim było dobrze innym". Wtedy odnajdzie swą wartość i zdobędzie w otoczeniu prawdziwy szacunek.